In ons mooie vak komen we dagelijks in aanraking met de dood. Na een melding van overlijden, richten wij ons in eerste instantie op de directe familieleden. Zij verdienen uiteraard al onze aandacht en professionaliteit in de voorbereiding naar de uitvaart. Ook de omgeving van deze nabestaanden bekommert zich om hun dierbaren. Door medeleven te tonen middels een praatje, kaartje of bloemetje of gewoon een lekker keteltje soep te maken. Tijdens een afscheidsdienst staat de overledene centraal, het draait om hem of haar. Wij zeggen altijd: “de overledene blijft de hoofdrolspeler.” En dat vind ik persoonlijk ook erg belangrijk.

Enkele jaren geleden overleed, totaal onverwacht, een jongere man van 42 jaar. Wij mochten de uitvaart regelen en ondersteunde het gezin van de man waar mogelijk. Het dorp leek lamgeslagen, de tijd stond stil en er heerste een soort gezamenlijk verdriet. Op de een of andere manier besefte ik me dat niet alléén het gezin verdriet had. Ook andere familieleden, vrienden, collega’s, het sportteam en vele dorpsbewoners bleken verslagen van verdriet.

Eenieder is geneigd om de aandacht en steun naar de directe familie te uiten. Terwijl er ook nog vele anderen zijn die rondlopen met een enorm gemis. Voor hen kan het verdriet nét zo intens zijn als voor de directe familie. Ook zij zoeken steun en willen hun verhaal delen.

Als onderdeel van deze uitvaart heb ik een bijeenkomst georganiseerd om mensen hun verhalen te laten delen. Boven verwachting werd deze bijeenkomst erg druk bezocht. Door te praten met elkaar kon men het verdriet en gemis samen delen en dat gaf de directe familie ook veel kracht en steun.

Gemis kent immers geen hiërarchie en natuurlijk komt een gezin op de eerste plaats, dat vind ik logisch. Maar onderschat het gevoel van andere direct betrokkenen niet. Een oogje in het zeil houden en letten op elkaar in de omgeving is net zo belangrijk als de aandacht voor de directe familie.

Dus uit je gevoel, spreek met elkaar en luister bovenal. Een luisterend oor kan dikwijls meer steun bieden dan een bloemetje of kaartje. Al blijven dat ook fijne hartverwarmers om niet te onderschatten!

Bob