“Doe maar weg, daar doen we niets meer mee.” Mijn vraag was wat ik met het bloemstuk op de kist mocht doen?

Een kistversiering van bloemen doorbreekt het statige en akelige van een kist. Mooie kleurige bloemen, een lief veldboeket of juist één losse roos.

Wàt er op de kist ligt, zegt niet direct iets over de overledene of de nabestaanden. Het zal zeker bij de overledene passen, was hij/zij uitbundig of juist ingetogen?

Na de uitvaart worden de bloemen weer vaker thuis gebracht en krijgen ze een nieuwe bestemming.

Bijvoorbeeld op een graf van overleden familieleden of thuis bewaren om nog van de kleurenpracht te kunnen genieten. Ook hoor ik vaker dat mensen de bloemen uit het stuk “plukken” en er een mooi boeket van maken. Volledig terecht natuurlijk! De bloemist heeft zijn of haar gevoel in het stuk proberen te leggen. En bovendien: zo’n bloemstuk is kostbaar. Dat is ook logisch; dat komt door de verscheidenheid aan bloemen, het ambachtelijke handwerk en uiteraard alle andere materialen die gebruikt zijn.

Naar mijn idee is het jammer om niets meer met de bloemen te doen, ze verdienen een betere bestemming dan de groencontainer.

Wat ik heb geantwoord op bovenstaande vraag? “Dat is prima, ik neem het mee. En dan leg ik het neer bij het monument voor naamloos geboren kinderen op de begraafplaats van Horst.” Hebben de bloemen toch nog een mooie bestemming…

Bob

‍