“Ik hoop maar dat hij past…”
Elk mens is uniek, in gedrag en fysiek. Dat maakt ons mensen persoonlijk met elk een uniek karakter en voor anderen een manier om elkaar te benaderen.
Ik was al enkele dagen bezig met het regelen van de uitvaart van een niet al te oude heer. Een vrijgezel met een heerlijk bourgondische levensstijl. De beste man was nogal fors gebouwd maar klein van formaat. Hij was thuis opgebaard en op de dag van de uitvaart zouden we meneer in de kist leggen samen met zijn dierbaren. De sfeer was heel gemoedelijk en iedereen was (voor zover mogelijk) klaar voor het afscheid in zijn eigen vertrouwde omgeving.
Plotseling pakte een vriendin mij bij de arm. “Bob, heb je er wel aan gedacht dat hij dik is? Dadelijk past hij niet in de kist…en dan?” Ik zag de lichte paniek in haar ogen maar kon haar gelukkig meteen geruststellen. “Natuurlijk, ik heb rekening gehouden met een bredere kist,” stelde ik haar gerust. Hij paste mooi in de kist en we zijn verder gegaan met het afscheid; de uitvaart.
Toch was het geen gekke vraag van deze vriendin. Mensen weten niet dat er allerlei soorten en maten uitvaartkisten bestaan. Het is een taak van de uitvaartbegeleider om in te schatten welke maat men nodig acht.
Het is immers vreselijk als een overledene in een te krappe kist ligt. Mensen moeten (net als in hun leven) de ruimte krijgen. Bovendien moet er plaats zijn om nog iets in de kist mee te geven en voldoende ruimte voor een laatste kusje.
Op de begraafplaats kwam ik ooit tot de ontdekking – staande voor een langere kist dan normaal – dat ik dit de grafdelver was vergeten door te geven. U begrijpt… het schaamrood stond op mijn kaken en het zweet op mijn voorhoofd. Gelukkig was de grafdelver zeer behulpzaam en nam ook de familie alles zeer sportief op. Voor mij en mijn collega’s een leermomentje.
Tegenwoordig maken mensen soms de kist of de baar zelf. Of er wordt gekozen voor een ecologische kist of natuurlijke afscheidswade. Een vooruitgang die ik alleen maar toejuich. Het is fijn om samen te werken aan alle zaken rondom de uitvaart, dat is zeer waardevol. De maten moeten kloppen naar gelang de persoon. De kist (of baar) moet immers in de oven of het graf passen en de materialen die gebruikt worden, moeten ook aan bepaalde eisen voldoen. Ook daar ligt echter de eindverantwoordelijkheid bij de uitvaartbegeleider.
Kortom: oplettendheid is een heel belangrijk aspect binnen ons vak. Al vergeten we de spontaniteit en creativiteit uiteraard niet uit het oog. Zo moet een uitvaartleider op alle gebieden uit het juiste hout gesneden zijn en met een timmermansoog de juiste maten kunnen opnemen, want wij laten ons niet zomaar kisten…😊
Bob
