Enige tijd geleden kregen wij de vraag of wij gastlessen op een MBO zorgcollege in Venlo konden geven. Er bleek behoefte te zijn aan uitleg over ons vak aan leerlingen in onder meer thuis-, wijk- en ouderenzorg.
Zo gezegd, zo gedaan en we zijn aan de slag gegaan om een eigen lespakket en presentatie hiervoor samen te stellen. Met daarin uitleg over sterven(de) op een afdeling en wat te doen als het einde is aangebroken.
Twee collega's uit ons zorgteam gingen aan de slag met de technische en emotionele kant van het vak. Beiden komen zelf uit de zorg en hebben dus een brok aan ervaring en begrijpen alle technische zorgaspecten. Zelf mocht ik vertellen over het uitvaartvak an sich. Zeg maar een soort van vragenuurtje.
Naarmate ik dichter bij de school kwam des te spannender ik het vond. Leuke spanning maar toch…Les geven is toch net iets anders dan mijn dagelijkse werk. Bovendien was het op mijn oude school. Zelf heb ik daar de opleiding Agogisch Werk afgerond.
Ik stapte in een oase van déjà vu's. Snoof de geur van de schoolgangen, de lekkere broodjes bamischijf in de pauze en de stress van een verkeerd geleerde toets met verve op. Ik was weer thuis in mijn oude school. Maar nu als ‘leraar’, althans zo voelde het een klein beetje.
De eerste klas bestond uit ongeveer 15 studenten in een leeftijd van 18 tot 55 jaar. Prachtig om te zien dat er (gelukkig) nog mensen in de zorg willen (gaan) werken. Het is een passie die heel hard nodig is in onze nog immer “ver-ikkende” maatschappij. Chapeau!
Ik begon met een stukje historie over ons bedrijf maar aan de studenten te zien zaten ze daar niet echt op te wachten. Ze zaten boordevol vragen, verhalen en ervaringen die ze graag wilde delen. Hoe kijken mensen tegen de dood aan? Wat is er allemaal anders geworden? Hoe gaan wij zelf ermee om? Wat komt er allemaal bij kijken? Mooie, emotionele en glimlachende gesprekken volgde elkaar in rap tempo op.
Na een nostalgische lunch (met broodje bamischijf 😉) mochten we verder met de andere groep en wederom hetzelfde effect als in de ochtend. Na foldermateriaal uitgedeeld te hebben, zat de enerverende dag er alweer op. Het was fantastisch leuk en leerzaam om te mogen doen! Dat gevoel bleek wederzijds door de getoonde dankbaarheid. Even later stonden we gedrieën op het schoolplein…keken elkaar aan en zeiden bijna tegelijk: “dat zou ik wel vaker willen doen.” Diezelfde avond zijn we al gevraagd om ook bij Gilde Opleiding Venray te komen vertellen. Super, Super!
Dus, mocht er behoefte zijn in een (zorg)instelling, school, opleiding of elders, vraag ons gerust! Wij komen met alle plezier uitleg geven over ons mooie vak.
Praten over de dood geeft lucht, komt zeker dichtbij de ziel maar werkt absoluut verhelderend.
Een bijzonder woord van dank aan Inge Vestjens van Gilde Opleidingen Venlo die ons deze mogelijkheid heeft gegeven.
Bob
